"Try walking in my shoes" to spektakl, który porusza problem uchodźców próbujących odnaleźć się w nowej sytuacji, w zupełnie innym kraju, kulturze i nieznanym wcześniej społeczeństwie.

– To również historie o siostrzeństwie, wsparciu, wspólnie wylanych łzach, jak i spontanicznie pojawiającym się uśmiechu, wspólnym śpiewaniu, o strachu, przemęczeniu i tworzeniu międzynarodowego kręgu kobiet. W Mińsku, Stambule, Erywaniu, Rzymie i Poznaniu przeprowadzone zostały interwencje artystyczne przeciwko przemocy z użyciem pomalowanych na pomarańczowo butów. Każda para opowiadała inna historię, inna tragedię. Przemoc wojny to łamanie praw człowieka. Prawa kobiet, mężczyzn, dzieci, młodzieży są prawami człowieka. Każda i każdy z nas, bez względu na kolor skóry, wiarę, orientację seksualna, niepełnosprawności fizyczne/ psychiczne czy status ekonomiczny powinniśmy czuć się bezpiecznymi w nieautorytarnym kraju, w swoim domu i żyć godnie, bez strachu i bez lęku, bez głodu, bez pytań - co wydarzy się jutro, czy przeżyję??? – wyjaśnia Monika Wińczyk, reżyserka Kolektywu Analog.

W spektaklu wystąpiły także obywatelki Ukrainy, które rok temu musiały uciec przed toczącą się wojną. Aktorki nie przypadkowo wystąpiły w pomarańczowych strojach.

– Kolor dojrzałej pomarańczy kojarzy się również z kamizelkami ratunkowymi, w których wiele osób próbowało uciekać przez morze z objętej wojną Syrii i innych krajów Afryki Północnej. Symboliczne wybór w scenografii koloru pomarańczowego ma być alarmem - zwróceniem uwagi na tematy ważne, które pojawiają się w mediach, na salonach, w domu, szkole, pracy... i które przemijają w mgnieniu oka, stając się niedostrzeganymi by doprowadzić do realnych zmian – dodaje Monika Wińczyk.

Fot: Andrzej Radwański

ZOBACZ TAKŻE: "Tak postępują tylko terroryści" – protest pod rosyjskim konsulatem w rocznicę wybuchu wojny {►FILM}