Spacer po Łazarzu - patroni naszych ulic, Reportaże, Ciekawostki

Za Niemców Derfflingera i Scharnhorsta. Ulica ta powstała w 1920 roku

28-04-2013 01:48   Janusz Ludwiczak

Zobacz komentarze (3) * Skomentuj

Ulica ta została wytyczona w latach 20. XX wieku. Najstarszy budynek został zbudowany ok. 1900 roku. Za czasów niemieckich nosiła nazwę nazwę Derfflingera (Derfflingerstrasse), a także Scharnhorsta. Pod numerem 7 mieszkał pierwszy dyrektor Targów i konsul Finladii. W kolejnym "Spacerze po Łazarzu" ulica barokowej poetki, Elżbiety Drużbackiej.

Ulica Drużbackiej:

• Długość: 120 m
• Kod pocztowy: 60-745 (numery nieparzyste), 60-746 (numery parzyste)
• Urząd pocztowy: obszar doręczeń - UP Poznań 2 (ul. Głogowska 17), najbliższa poczta - FUP Poznań 2 (Rynek Łazarski 7)
• Ilość budynków: 8
• Najwyższy numer: 8
• Status drogi: gminna / lokalna, układ uzupełniający
• Komunikacja miejska: brak
• Parafia: Św. Anny (ul. Limanowskiego 13/Matejki)
• Okręg wyborczy: II (Łazarz-Stary Grunwald-Jeżyce-Ogrody)
• Obwód wyborczy:
  • ul. Drużbackiej 2, 4, 6, 8 - komisja nr 44, Zespół Szkół Gimnazjalno-Licealnych (ul. Wyspiańskiego 27)
  • ul. Drużbackiej 1, 3, 5, 7 - komisja nr 45, Szkoła Podstawowa nr 26 (ul. Berwińskiego 2/4)
• Obwód szkół: Szkoła Podstawowa nr 26 (ul. Berwińskiego 2/4), Gimnazjum nr 33 (ul. Wyspiańskiego 27)
• Policja: Komisariat Poznań-Grunwald (ul. Rycerska), rewir III, rejon dzielnicowych 34

Powstała w latach 20. XX wieku. Najstarszy budynek powstał ok. 1900 roku

Ulica Drużbackiej ma 120 metrów długości, prowadzi z północy na południe, łącząc ul. Wyspiańskiego z ul. Limanowskiego (niegdyś Spokojną). Jest równoległa do ul. Matejki. Ulica ta została wytyczona w latach 20. XX wieku.

Najstarszy budynek - gospodarczy, mur.-szach. w zespole domu pod numerem 7 został zbudowany ok. 1900 roku. Natomiast budynki pod numerem 1 i 7 zostały zbudowane ok. 1905 roku. Pięć lat później wzniesiono kamienicę pod "ósemką", przy zbiegu z ul. Limanowskiego.

Po prawej stronie ulic (idąc w kierunku Limanowskiego), pod numerami 2, 4, 6 mieści się pięciopiętrowy blok z 1963 roku, w którym znajduje się łącznie 70 mieszkań. Obiekt ma 4 194,8 m2 powierzchni, a jego kubatura wynosi 15 542 m3.

Drużbackiej od 1920 roku, za Niemców - Derfflingera i Scharnhorsta

Ulica ta za czasów niemieckich nosiła nazwę Derfflingera (Derfflingerstrasse), a także Scharnhorsta. Elżbieta Drużbacka patronuje tej arterii od 12 kwietnia 1920 roku.

Pod "siódemką" mieszkał pierwszy dyrektor Targów i konsul Finladii

"Przy Drużbackiej pod siódmym ulokował się zasłużony dyrektor Targów Poznańskich, Mieczysław Krzyżankiewicz, konsul Finlandii" - pisze Zbigniew Zakrzewski w książce "Ulicami mojego Poznania. Poznańskie dzielnice".

"Mieczysław Krzyżankiewicz był pierwszym dyrektorem poznańskich Targów. Kupiec branży farmaceutyczno-drogeryjnej, który swojego fachu wyuczył się w Monachium i Berlinie. Dyrektorem Targów został dość przypadkowo, bo po 1918 roku, po masowym exodusie Niemców do Vaterlandu, wiele stanowisk wymagających fachowego przygotowania obsadzano w Poznaniu wedle kryterium prawości i uczciwości, a te niewątpliwie były jego udziałem. Współcześni podnosili wiele innych atutów Krzyżankiewicza: "Natura ekspansywna i niespokojna, ex-globtrotter, zagorzały lingwista. Płodny w pomysły i pracowity aż do przesady." Okazał się sprawnym menedżerem, rozpieranym wręcz energią. Zręcznie godził stanowisko dyrektora Targów - "z podziwu godną wytrwałością dzierży na swych krępych barkach ciężkie czasy i gmach Wieży Górnośląskiej" - oraz dyrektora jarmarków wełny, współorganizował pierwsze w Polsce linie lotnicze, znajdował również czas na propagowanie turystyki i honory konsula Finlandii. Wspominano również jego słabe strony: "Brakowało mu światowego poloru i odpowiedniej prezencji, był bowiem średniego wzrostu, łysiejącym brunetem o wysokim czole, na bok zaczesanych włosach, w binoklach na nosie". Inni dodawali: "Nigdy nie pamiętał, co i gdzie położył, niesłusznie też nie znosił aut." Braki w prezencji i niedostatek szarmanckich manier, nie przeszkadzały mu w nadzwyczaj sprawnym zarządzaniu firmą aż do 1939 roku, z wyjątkiem roku 1929, kiedy to na targowych terenach rozsiadła się dumnie na kilka miesięcy Powszechna Wystawa Krajowa, kierowana żelazną ręką Stanisława Wachowiaka. W 1931 roku do dyrekcji Targów wstawiono drugi fotel dyrektorski, który zajął reprezentacyjny pod każdym względem światowiec - baron Stefan de Ropp. Dyrektorski tandem bez sporów podzielił się obowiązkami: Krzyżankiewicz zajął się wewnętrznymi sprawami organizacyjnymi Targów i administracją budynków, a na barkach de Roppa spoczęły targowe finanse, reklama oraz sprawy kontaktów zagranicznych" - czytamy na stronie Międzynarodowych Targów Poznańskich.

Ulica barokowej poetki

ELŻBIETA DRUŻBACKA - polska poetka epoki późnego baroku, zwana przez współczesnych "słowiańską Safoną" i "Muzą sarmacką" urodziła się w 1695 lub według innych źródeł w 1698 r. w szlacheckiej rodzinie Kowalskich, zamieszkałych prawdopodobnie w Wielkopolsce.

W młodości dłuższy czas przebywała na dworze Elżbiety z Lubomirskich Sieniawskiej, żony Adama Mikołaja Sieniawskiego, kasztelana krakowskiego i hetmana wielkiego koronnego. Tam odebrała staranną edukację i prawdopodobnie poznała swojego przyszłego męża, Kazimierza Drużbackiego, skarbnika żydaczowskiego, którego poślubiła około 1720 roku. Drużbaccy mieli dwie córki: Mariannę, żonę Wojciecha Wiesiołowskiego i Annę.

Po śmierci męża w 1740 roku Elżbieta Drużbacka została ochmistrzynią córki Sieniawskich, później przebywała na dworach Czartoryskich, Lubomirskich, Krasickich, wreszcie Sanguszków. Po śmierci starszej córki i sześciorga wnucząt w 1760 roku osiadła w odnowionym przez księcia Pawła Karola Sanguszkę i jego żonę Barbarę z Duninów klasztorze sióstr bernardynek w Tarnowie, gdzie zmarła 14 marca 1765 roku.

Elżbieta Drużbacka była poetką późnego baroku. Jej najważniejsze dzieła to "Opisanie czterech części roku", "Opisanie odmiany czasu...", "Na pysznego Narcyza uciekającego od miłości Nimfy Echo nazwanej", "Na obraz płaczącego Kupidyna i smutnej Wenery".

W 1752 roku bracia Załuscy: biskupi Józef Andrzej i Andrzej Stanisław, twórcy biblioteki Załuskich wydali tom pod tytułem "Zbiór rymów duchownych, panegirycznych, moralnych i światowych...", zawierający trzy poematy (w tym najbardziej do dziś znane Opisanie czterech części roku, pierwszy polski poemat opisowy), powieść fantastyczną Fabuła o książęciu Adolfie oraz drobne wiersze i powiastki alegoryczne. Było to jedyne wydanie dzieł Elżbiety Drużbackiej, które ukazało się za jej życia. W 1769 roku wydano jeszcze Historię chrześcijańską księżnej Elefantyny Eufraty oraz pojedyncze utwory w zbiorach poezji i czasopismach. Rękopisy poetki, przechowywane w Bibliotece Krasińskich uległy zniszczeniu w czasie powstania warszawskiego.

Twórczość Elżbiety Drużbackiej była wysoko ceniona przez Ignacego Krasickiego i Hugona Kołłątaja. Charakteryzowała ją niezwykła w czasach saskich naturalność, prostota stylu i czystość języka wolnego od makaronizmów.

Ciekawostki:

• ulice Drużbackiej znajduje się również m.in. w Krakowie, Koninie, Mielcu, Tarnowie i Warszawie

Opracowanie na podstawie - źródła:

• Wikipedia
• "Spis zabytków architektury", Wydawnictwo Miejskie, Poznań 2004
• Zbigniew Zakrzewski "Ulicami mojego Poznania. Poznańskie dzielnice"
• Zygmunt Zaleski, Nazwy ulic w Poznaniu, Magistrat Stołeczny Miasta Poznania, 1926
• Międzynarodowe Targi Poznańskie
• Osiedle "Łazarz" Spółdzielni Mieszkaniowej Grunwald
• strona internetowa Urzędu Miasta Poznania
• Wykaz dróg, Zarząd Dróg Miejskich

Fot: Janusz Ludwiczak, zdjęcia historyczne: Jan Kurek, MTP, Wikipedia

ZOBACZ TAKŻE: Dziuuura została usunięta

ZOBACZ TAKŻE: Pijana matka opiekowała się niemowlęciem

ZOBACZ TAKŻE: Spacer po Łazarzu - patroni naszych ulic