Ulica Arciszewskiego:

• Długość: na Łazarzu - 500 metrów, całkowita - 828 metrów
  
• Kod pocztowy: 60-267 (od 1 do 17 nr parzyste), 60-268 (nr 23), 60-269 (od 25 do 25a), 60-271 (od 27 do 35 nr nieparzyste)
  
• Urząd pocztowy: Poznań34 (ul. Chociszewskiego 18/24)
  
• Ilość budynków: 17
  
• Najwyższy numer: 48
  
• Status drogi: krajowa, układ podstawowy
  
• Komunikacja miejska: BUS - 64, 79, 82, 93
  
• Parafia: Chrystusa Sługi
  
• Okręg wyborczy: II (Łazarz-Stary Grunwald-Jeżyce-Ogrody)
  
• Obwód wyborczy: komisja nr 39, Szkoła Podstawowa nr 69 (ul. Jarochowskiego 62)
  
• Obwód szkół: Szkoła Podstawowa nr 69 (ul. Jarochowskiego 62), Gimnazjum nr 53 (ul. Winklera)
• Policja: Komisariat Poznań-Grunwald (ul. Rycerska), rewir III, rejon dzielnicowych 24

Ma pół kilometra długości

Na terenie Łazarza ulica Arciszewskiego ma pół kilometra długości, po dwa pasy ruchu w każdym kierunku. Ma trzy skrzyżowania (z ul. Palacza, Winklera i Hetmańską/Grochowską/Reymonta).

Ulica Arciszewskiego stanowi fragment drogi krajowej nr 5 (na Leszno i Wrocław oraz na Gniezno i Bydgoszcz). Jeżdżą nią cztery linie autobusowe - nr 64 (z Kaczej przez Jeżyce na Strzeszyn Grecki), 79 (z os. Kopernika na Dębiec), nr 82 (z Górczyna przez Grunwald i Winogrady na os. Wichrowe Wzgórze) oraz nr 93 (z Górczyna na Piątkowo). Przy skrzyżowaniu z ul. Hetmańską znajduje się przystanek węzłowy (o tej samie nazwie co nazwa ulicy, którą omawiamy), gdzie pasażerowie mogą przesiąść się na tramwaj.

Zróżnicowana zabudowa

Zabudowa ulicy jest zróżnicowana. Na samym początku Arciszewskiego, która zaczyna się od Hetmańskiej, znajdują się trzypiętrowe kamienice, kawałek dalej, idąc w stronę ul. Winklera zobaczyć możemy wille, a jeszcze dalej, w pobliżu skrzyżowania ul. Palacza mieszczą się wieżowce. Po drugiej stronie zlokalizowane są ogródki działkowe.

Ponad 33 tysiące woluminów

Pomiędzy wieżowcami i szeregowcami, pod numerem 27 znajduje się Biblioteka Raczyńskich. Filia nr 12 oferuje dorosłym księgozbiór składający się z 25 tysięcy woluminów. Dzieci mogą w Filii nr 46 mają do dyspozycji 8 tysięcy woluminów. W bibliotece tej można wypożyczyć również czasopisma, przeczytać prasę codzienną czy skorzystać z internetu. Biblioteka czynna jest codziennie w godz. od 9:00 do 19:00.

Ciekawostki:

• Ulica Arciszewskiego ma szeroki pas rozdziału, na którym kierowcy mogą w okresie Wszystkich Świętych parkować swoje samochody zmierzając na cmentarz Górczyński.
• Szeroki pas rozdziału przeznaczony jest na tramwaj! Projektowana od ponad dwudziestu pięciu lat linia tramwajowa, ma od skrzyżowania ulic Reymonta i Hetmańskiej dojeżdżać na os. Kopernika.
• Tak naprawdę mamy dwie ulice Arciszewskiego, które rozwidlają się od skrzyżowania z ul. Hetmańską. "Stara" ulica kończy się przy skrzyżowaniu z ul. Winkera. "Nowa" czteropasmowa ulica Arciszewskiego została zbudowana w latach 70. i połączyła ulicę Reymonta/Grochowską/Hetmańską z ul. Ściegiennego. Zanim powstała "nowa" ulica Arciszewskiego autobusy linii nr 64 na os. Kopernika jeździły przez Promienistą.

Krzysztof Arciszewski (źródło: Wikipedia)
Urodził się 9 grudnia 1592 r. w Rogalinie, zmarł 7 kwietnia 1656 pod Gdańskiem. Generał artylerii armii holenderskiej i armii Rzeczypospolitej, poeta i pisarz.

Pochodził z szlacheckiej, ariańskiej rodziny Eliasza Arciszewskiego herbu Prawdzic i Heleny z Zakrzewskich. Uczęszczał do szkoły ariańskiej w Śmiglu, od 1608 roku do we Frankfurcie nad Odrą. W latach 1621-1622 brał udział w wyprawie inflanckiej hetmana polnego litewskiego Krzysztofa Radziwiłła, na którego dworze służył od 1619 roku. Za zabójstwo dokonane wraz z bratem (na Kasprze Jaruzelu Brzeźnickim, palestrancie, którego rzekome machinacje doprowadziły rodzinę Arciszewskich do ruiny) został skazany na infamię i banicję i wygnany z kraju.

W 1623 roku przybył do Holandii i osiadł w Hadze. Zapewne wtedy przeszedł na kalwinizm, którego wyznawcą został już do końca życia. Dzięki poparciu i pomocy finansowej hetmana Krzysztofa Radziwiłła podjął studia w dziedzinie inżynierii wojskowej i artylerii. Studiował również nawigację na uniwersytecie w Lejdzie. Brał udział w wojnie trzydziestoletniej po obu stronach konfliktu. W końcu 1623 roku bronił Bredy, pod dowództwem księcia Maurycego Orańskiego. Po kilkumiesięcznym pobycie w Polsce (na przełomie 1625 i 1626 roku) udał się do Francji i kształcił się w Paryżu w zakresie artylerii. Pełnił funkcję tajnego wysłannika hetmana Radziwiłła na dworze francuskim, czym naraził się królowi Zygmuntowi III Wazie i ponownie uniemożliwił powrót do Polski. W 1629 r., pod sztandarem francuskim kardynała Richelieu, zdobywał protestancką twierdzę La Rochelle.

W listopadzie 1629 r. zaciągnął się do służby holenderskiej w Kompanii Zachodnioindyjskiej w stopniu kapitana. Dotarł do Brazylii razem z 7-tysięczną ekspedycją wysłaną przeciw Hiszpanii i Portugalii. 13 lutego 1630 wraz z desantem wojsk Kompanii wylądował w Pernambuco. Brał udział w wielu bitwach i potyczkach. Szturmował twierdze Olinda i Recife. Pod jego dowództwem holenderski desant zajął wysepkę Itamaracá. Dzięki odwadze i waleczności, którą wykazywał się w boju, szybko awansował do rangi majora. W 1633 powrócił do Niderlandów, gdzie ponownie zawierzono jego doświadczeniu i po awansowaniu do stopnia pułkownika wysłano do Brazylii. Był tam zastępcą naczelnego wodza Sigismunda von Schkoppego.

Arciszewski na czele 366 ludzi obsadził ufortyfikowany przyczółek nazwany Fort Oranje, na cześć rodziny Oranje-Nassau (po odzyskaniu przez Portugalczyków przemianowany na Forte de Santa Cruz). Najsłynniejsze osiągnięcia militarne: zdobycie twierdzy Arrayal (Castello Real) i Porto Calvo (18 stycznia 1636), oblężenie Nazareth. W 1637 został wicegubernatorem holenderskiej Brazylii, podwładnym hrabiego Maurycego de Nassau-Siegen. Przez pewien czas pełnił funkcję wodza naczelnego sił holenderskich w Brazylii. Jednak różnica poglądów na sposób prowadzenia kampanii w Brazylii pomiędzy Arciszewskim a hrabią de Nassau doprowadziła do powrotu Arciszewskiego do Holandii w 1637.

W rok później zły obrót spraw na kontynencie południowoamerykańskim skłonił Niderlandy do ponownego wysłania do Brazylii, tym razem już generała Arciszewskiego. Gubernator de Nassau po raz kolejny poczuł się zagrożony i przeforsował w Radzie Politycznej kolonii zwolnienie Krzysztofa Arciszewskiego ze służby i odesłanie go do Holandii. Decyzja Rady nie została uznana przez Stany Generalne (parlament holenderski), jednak ambicja Arciszewskiego nie pozwoliła mu na bierność i osobiście poprosił o dymisję.

Przez cały okres pobytu w Ameryce Arciszewski spisywał swoje obserwacje dotyczące plemion indiańskich, z którymi walczył ramię w ramię lub zetknął się na swej drodze. Zaniepokojony o losy tego dorobku w wypadku ewentualnej śmierci na polu bitwy, wysłał go statkiem do Holandii, do znajomego naukowca Gerarda Vossa. W 1642 w Amsterdamie ukazało się dzieło Vossa De theologia gentili et physiologia christiana sive de origine et progressu idolatriae, w którym cytował on z entuzjazmem całe fragmenty przekazanych mu wcześniej notatek Polaka. Etnograficzne obserwacje Arciszewskiego były przyjmowane z wielką atencją przez środowisko naukowe XVII-wiecznej Holandii. Niestety wkrótce zostały zapomniane na z górą 200 lat.

W 1646 r. powrócił do Polski i przyjął ponowioną przez króla Władysława IV Wazę propozycję objęcia dowództwa artylerii koronnej.

Pod panowaniem Jana II Kazimierza Wazy uczestniczył w wojnach z kozaczyzną i Tatarami. We wrześniu 1648 podczas powstania Chmielnickiego dowodził obroną Lwowa, brał udział w odsieczy Zbaraża, walczył w bitwach pod Zborowem i Piławcami. Wykorzystując swoje doświadczenia wyniesione ze służby w Brazylii, wprowadził wiele reform i udoskonaleń w dziedzinie artylerii i budowy fortyfikacji.

Ambicja Arciszewskiego po raz kolejny wzięła górę. Na skutek otwartego konfliktu z kanclerzem wielkim koronnym Jerzym Ossolińskim, podówczas mianowanym generalissimusem, w 1650 złożył dymisję z zajmowanych stanowisk i odsunął się w zacisze rodzinne.

Utalentowany poeta, napisał m.in. Wiersze, ktoremi Ich Mość PP. K. i Eliasz Arciszewscy, z ojczyzny in exilium idąc i w okręt wsiadając, rodzice bardzo żałosne żegnali.

Zmarł w 1656 i został pochowany w kalwińskim kościele w Lesznie, lecz jego ciało spłonęło wkrótce, ponieważ Leszno za pomoc wojskom szwedzkim podczas potopu zostało podpalone i zniszczone.

Krzysztof Arciszewski jest autorem utworu poetyckiego "Wiersze, ktoremi Ich Mość PP. K. i Eliasz Arciszewscy, z ojczyzny in exilium idąc i w okręt wsiadając, rodzice bardzo żałosne żegnali", 1622, napisał traktakt medyczny "Epistola de podagra curata per Doctorem Andream Cnoeffelium", Amsterdam 1643, a także cykl sonetów.

Fot: Janusz Ludwiczak

ZOBACZ TAKŻE: Równo 205 lat temu Napoleon Bonaparte przybył do Poznania i raczył się piwem na Górczyńskiej

ZOBACZ TAKŻE: Na "Arciszewskiego" sprawdzają czy autobusy jeżdżą punktualnie i ile przewożą osób

ZOBACZ TAKŻE: Łukasz Wierzbicki opowiadał dzieciom o "Dziadku i Niedźwiadku"

ZOBACZ TAKŻE: Powstanie miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla Górczyna

ZOBACZ TAKŻE: Przy zbiegu ulic Palacza i Arciszewskiego powstaje 10-piętrowy apartamentowiec

ZOBACZ TAKŻE: Biletomat przy Arciszewskiego wciąż informuje o remoncie PST, który skończył się w lipcu

ZOBACZ TAKŻE: Na Arciszewskiego pojawiły się dziury. ZDM rozpoczął usuwanie uszkodzeń w nawierzchni jezdni

ZOBACZ TAKŻE: Samochód zaparkujemy na pasie rozdziału

ZOBACZ TAKŻE: Autobusy linii 82 mają problem z wjazdem na pas i skrętem z Arciszewskiego w Grochowską

ZOBACZ TAKŻE: Spacer po Łazarzu - patroni naszych ulic