Według danych miasta na dzień 31 grudnia 2020 r. liczba mieszkańców Łazarza, zameldowanych na stałe i pobyt czasowy wyniosła 28 044. Dla porównania rok wcześniej było to 29 700 mieszkańców, pod koniec 2018 – 30 254. 10 lat temu, pod koniec 2010 r. Łazarz liczył ponad 36 tysięcy mieszkańców, a w 2000 r. – 45 730.

Wyludnia się nie tylko Łazarz, ale i cały Poznań, który nie jest już półmilionowym miastem. Pod koniec ubiegłego roku liczba zameldowanych mieszkańców stolicy Wielkopolski wynosiła 479 577 mieszkańców (pod koniec 2019 r. w Poznaniu mieszkało o ponad 13 tys. osób więcej – dokładnie 492 808). Poznań półmilionowym miastem był po raz ostatni w 2014 roku, kiedy to liczba mieszkańców wynosiła 501 604.

– Warto jednak dodać, że nie obejmuje ona wszystkich mieszkańców miasta (np. studentów, cudzoziemców, osób mieszkających i pracujących choć niezameldowanych w Poznaniu). Teza ma potwierdzenie w badaniach operatorów telefonii komórkowej, z których wynika, że przykładowo w 2019 r. w Poznaniu w godzinach wieczorno-nocnych przebywało średnio ok. 635 tys. osób – wskazuje Daria Kulczewska z biura prasowego Urzędu Miasta Poznania.

Proces wyludniania będzie jednak nieunikniony. W 2015 roku na zlecenie Wydziału Rozwoju Miasta Urzędu Miasta Poznania została opracowana prognoza demograficzna do 2050 roku dla wszystkich jednostek pomocniczych - rad osiedli, z której wynika, że liczba mieszkańców całego Poznania ulegnie znacznemu zmniejszeniu.

– Wobec trwającej już od ponad dwudziestu lat niekorzystnej ewolucji urodzeń i migracji między Poznaniem i sąsiednimi gminami trudno oczekiwać wzrostu liczby ludności Poznania. Procesy depopulacyjne występują obecnie nie tylko wielu dużych skupiskach miejskich, ale także w miejscowościach należących do pozostałych kategorii wielkościowych. Obszary wiejskie w coraz mniejszym stopniu stanowią rezerwuar ludnościowy dla dużych miast. Prognoza zakłada postępujący spadek liczby ludności w Poznaniu. W latach 2015-2050 zmniejszy się o 98,6 tys. osób, tj. o 19%. O 38 % nastąpi wzrost liczby liczebności dla grupy ludności w wieku 65+. Będzie związany z postępującym starzeniem się społeczeństwa. Problem ten dotknie nie tylko Poznań, ale również inne największe miasta i pozostałe tereny kraju – wskazuje prof. Jan Paradysz z Uniwersytetu Ekonomicznego w Poznaniu.

Prognoza prof. Jana Paradysza przewiduje silne zróżnicowanie w rozwoju demograficznych jednostek pomocniczych. W centrum miasta i na terenach osiedli z okresu PRL-u nastąpić ma ubytek ludności - największy na osiedlach: Grunwald Północ, Stary Grunwald i Żegrze. Natomiast na Osiedlu Fabianowo-Kotowo liczba ludności wzrośnie trzyipółkrotnie, na Osiedlu Morasko-Radojewo - dwukrotnie. Niewielki wzrost zaludnienia ma jednak objąć niektóre osiedla położone bliżej centrum jak Ostrów Tumski-Śródkę i Wildę. Tereny, na których prognozowany jest największy rozwój demograficzny należą przeważnie do perspektywicznych obszarów związanych z możliwością zagospodarowania pod budownictwo mieszkaniowe dużych, obecnie wolnych terenów.

– Zmiany demograficzne wywierać będą silny wpływ na rynek pracy, szkolnictwo oraz popyt na usługi dla osób starszych. Problemem może być także zmniejszenie liczby podatników, co może skutkować spadkiem wpływów do budżetu miasta z tytułu podatki PIT – zauważa prof. Jan Paradysz.

Według opracowanej prognozy w 2020 r. liczba mieszkańców Łazarza miała wynieść 32 442, jednak według najnowszych danych liczba ta i tak jest mniejsza o blisko 4,4 tys. mieszkańców (28 044). Prof. Jan Paradysz prognozował, że do 2030 roku liczba mieszkańców Łazarza zmniejszy się do 29 258, a w 2040 r. do nieco ponad 26 tysięcy.

Liczba mieszkańców Łazarza w latach 2000-2020:

Prognoza demograficzna na Osiedlu Święty Łazarz w latach 2015-2050:

Fot: Janusz Ludwiczak

ZOBACZ TAKŻE: W ciągu 30 lat Łazarz wyludni się o 11,4 tysiące mieszkańców