Wydarzenia, Mieszkania i nieruchomości, Inwestycje

"Budynek byłego młyna zatracił swoją pierwotną formę i wartość artystyczną"

25-05-2017 01:28   Janusz Ludwiczak

Zobacz komentarze (1) * Skomentuj

Wracamy do sprawy wyburzenia zabytkowego młyna przy ul. Kolejowej 19/21, który powstał pod koniec XIX wieku. Jak poinformował nas Miejski Konserwator Zabytków wydane zostało pozwolenie na rozbiórkę dwóch budynków z całego kompleksu, a nadal zachowane będą dwa spichlerze, dom mieszkalny oraz budynek maszynowni.

Jak już informowaliśmy nie ma już śladu po zabytkowym budynku starego młyna przy ul. Kolejowej 19/21, o czym więcej pisaliśmy w środę.

Dlaczego prowadzona jest rozbiórka? Otrzymaliśmy odpowiedź od Miejskiego Konserwatora Zabytków.

Miejski Konserwator Zabytków w Poznaniu, wydał pozwolenie konserwatorskie nr 121/2017 z dnia 14.02.2017r. udzielając pozwolenia na rozbiórkę dwóch budynków z całego kompleksu - budynku młyna oraz kotłowni. Czterokondygnacyjny budynek byłego młyna oraz kotłowni, pełniącej w latach 50-tych funkcję warsztatu, posiadają silne przekształcenia i poddane były licznym przebudowom, na skutek których zatraciły swoją pierwotną formę i wartość artystyczną. Rozbiórka niniejszych budynków zgodna jest z opinią Narodowego Instytutu Dziedzictwa z dnia 5.11.2014 r. Ochronie konserwatorskiej oraz zachowaniu nadal podlegają pozostałe budynki kompleksu poprzemysłowego: dwa spichlerze, dom mieszkalny oraz budynek maszynowni, które nie utraciły swoich wartości, zachowując pierwotną bryłę oraz detal architektoniczny – informuje nas Biuro Miejskiego Konserwatora Zabytków Urzędu Miasta Poznania.

Tak prezentowały się budynki przy ul. Kolejowej 19/21 w kwietniu 2012 r.
Fot: Andrzej Radwański

Młyn parowy przy ul. Kolejowej 19/21 powstał pod koniec XIX wieku. Początkowo należał do spółki akcyjnej Hermannmühlen. Zespół młynarski składał się z głównego pomieszczenia młyna, a także obiektów towarzyszących, takich jak: maszynownia, kotłownia, spichlerz, stajnia, portiernia, pomieszczenia socjalne, mieszkalne i kuchnia. Pierwotnie młyn znajdował się na terenie Wildy, zanim nie przyłączono osady Święty Łazarz w granicę Poznania.

Stojący wśród drzew mały dworek pod "dwudziestym dziewiątym". Jest to dawna własność rodziny Denizotów. Francuz Augustyn Denizot, ogrodnik rodem z Szwajcarii, urządził polskim ziemianom zwłaszcza wielkopolskim parki i sady. W roku 1879 zaprowadził przedsiębiorstwo ogrodniczo-sadownicze. Syn Augusta, Alfred Denizot był profesorem fizyki doświadczalnej Uniwersytetu Poznańskiego [obecnie UAM - przyp. red.]. Trzyhektarowy ogród Denizota miał cenną i bogatą kolekcję gatunków drzew liściastych. Po roku 1939 został rozparcelowany i zabudowany – czytamy w książce "Ulicami mojego Poznania. Przechadzki z lat 1918-1939" Zbigniewa Zakrzewskiego.

Na działce należącej do Denizotów znajdował się również Młyn Poznański. Jednak po włączeniu Łazarza do Poznania w 1900 roku został on przeniesiony do Lubonia.

Fot: Janusz Ludwiczak, Andrzej Radwański (11)

ZOBACZ TAKŻE: Wyburzono stary młyn z końca XIX w. przy Kolejowej

ZOBACZ TAKŻE: Została wytyczona w końcu XIX w. Mieściła się tu fabryka maszyn rolniczych,młyn i sad - ul. Kolejowa