18 listopada ulicami Poznania przemaszerował Marsz Równości. Nie chcę tutaj być nikogo zwolennikiem, ani przeciwnikiem. Chcę mieć tutaj po prostu neutralne zdanie. W sumie nie powinienem poruszać tego tematu, bo nie dotyczy on bezpośrednio naszej dzielnicy, ale nie zupełnie. Temat ten był poruszony trzy dni po marszu, podczas spotkania z Prezydentem Poznania - Ryszardem Grobelnym, jakie odbyło się w Klubie Krąg. Po drugie jest to temat trochę kontrowersyjny i trzeba go poruszyć, bo nie powinienem się bać rozmawiać nawet o trudnych tematach. Po za tym na jednym z budynków mieszkalnych w naszej dzielnicy, a ściślej przy ul.Morawskiego wisiała tęczowa flaga. Jako dowód załączam zdjęcie.

Większości mieszkańcom nie podobało się to, że marsz wyruszył z Placu Mickiewicza, bowiem jest to miejsce upamiętniające wydarzenia Czerwca 1956. Protestowali przede wszystkim kombatanci. Organizatorzy i uczestnicy marszu uważali, że Plac Mickiewicza nie jest niczyją własnością. Rozumiem i jednych i drugich. Owszem, Plac Mickiewicza, to miejsce historyczne, jednak każdy ma prawo do wyrażania swojego zdania i poglądów. Jednak wilk byłby syty i owca cała, gdyby marsz wyruszył z pod zamku. Myślę, że różnicy by nie było, a odległość od Placu Mickiewicza do Zamku to zaledwie ok.10 metrów, tym bardziej, że marsz przeszedł w pobliżu zamku.

Marsz Równości sparaliżował trochę ruch w mieście. I całkowicie się zgodzę z tymi, którym nie podobało się to, że miasto było sparaliżowane. Bo zamknięta była jedna z głównych ulic Centrum, a całkowicie zakorkowała się ulica Fredry, Plac Wolności i inne uliczki. Inaczej jeździły też tramwaje i autobusy. Panował ogólnie chaos. Jednak czy przeszkadzał nam korowód świętomarciński czy procesje Bożego Ciała?

Cóż, aby wilk był syty, a owca cała, radzę organizatorom Dni Równości i Tolerancji, którzy zoorganizowali to wydarzenie, aby marsz wyruszył ze Starego Rynku, przeszedł bocznymi uliczkami, dalej ulicą Paderewskiego na Plac Wolności, gdzie mógłby odbyć się wiec. Nie blokowałoby się ruchu ulicznego, nie paraliżowałoby się Centrum Poznania.

I myślę, jeszcze ważna rzecz. Wszyscy Marsz Równości utożsamiają z marszem homoseksualistów. Drodzy Czytelnicy. Jak wspomniałem wcześniej, mam neutralne zdanie na ten temat, ale naprawdę mnie nie interesuje kto z kim sypia, nie zaglądam nikomu do łóżka, i co z tego, że on jest gejem, a ona lesbijką. Liczy się po prostu człowiek, to kim jest. I jak to powiedziała kiedyś w szkole średniej moja profesor od historii: "nie ważna płeć, ważne uczucie".

Cóż, był to dość kontrowersyjny temat, nie było łatwo, ale się udało. No cóż, nie tylko na dobre, ale i na trudniejsze tematy też musi przyjść czas. No to w następnym felietonie będzie mi łatwiej i lżej, bowiem o kilka słów o... A nie zdradzę. Zapraszam do śledzenia ŁiiD-a.